Kalbine Dokun !
Kimse kar beyaz deðil vardýr biraz siyahý,
Masumun sanma ki kalýr zalimde ahý.
Hüzne gömülmüþ geceyi býrak kendi matemine,
Sen gülümse, güne(þe) uyan yine de...
Umulanlar çoktan unutmuþ,
Veda etmiþ iki kelimelere
Yaðmur buluta uðramýyor,
Rengi hengâme de gecenin,
Asi bir ahenkle kaçamakta...
Göðe firari umutlar,
Yüreði aðzýnda kelebek çaresiz aðýtta.
Veda kalbe dokunmuþ kalp akla tutsak,
Kim gittiye sürgün hayatlara uðramýþtýn ya,
Aþka pervane olmuþ kalbinin sevda yangýnýnda,
Unutulmuþ bir ziynet gibiydin ya hani
Onu hatýrla!
Bir meleðin kollarýnda uyanacaðýn sabahlarý düþle
O gelincik kýrýlganlýðýndaki solgun bakýþlarý sil
Yýka umut nuruyla...
Meltem hafifliðinde bir buse konarsa yanaðýna
Sýký sarýl kendine sakýn unutma!
Zehra Asuman
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.