Yörünge

Keþke yörünge tercihi yapabilseydim doðmadan önce
O zaman burada olmazdým
Yanýnda doðmaya baþlardým, her sabah güneþ gibi

***

Ýþte burada
Böyle duramýyorum, yürüyorum, yetiþemediðim için birçok þeye
Beklemiyorum

Bedenimle kendim arasýndan sýzan bir aralýkta sýcaklýðýnýn
O eþsiz ürpertisi sarmýþtý avuçlarýmý
Geçmiþ zamanlarý unutmak için þartlý tarihler beliriyordu gözümün önünde
Bir þeyi yapabilmek için, hep baþka bir þeyinden vazgeçmek zorunda kalýrsýn
Ýþte öyle bir þekilde bekliyordum, yürürken

Elimden kayýp giden yýllarda bir güve kadar yer edemiyorum
Kemiriliyorum en çok da susarken
Yapýþkan asfaltlý yollara borçluyum en çok ayaðýmýn kaymasýný
En azýndan faili belli bir suçlu var gözlerimin önünden geçen

Ellerim çocuk, gözlerim yaþlý
Alkýþlýyorum geçmiþi
Ýçimden aðlayarak

El içlerime küsüyorum en çok beni dinlemeyip, bekledikleri için
Sayýn seyirci; “gökyüzünde havalar nasýl?”
Defalarca sana açtým avuçlarýmý, ama ayna bulamadým karþýmda
Elimin içindekiler görünmedi
Sihirbaz olmak gerekirdi belki de
Ama ben yanlýþ zamanlarda doðan bir doðruydum
Ellerim dosdoðru uzanýyordu sana
Ýçlerinde biriktirdiklerimden býkmýþtým

Bir yaðmur bekliyordum sonra da bir ses
Sihirbaz kadar olmasa da inandýrmak istiyordum içimdeki suskun çocuðu

Yüzünü yaðmura dön
Islansýn aðzýnda sakladýðýn küfürler
Çok yaðmurda ýslandým
Hiç birisi ýslatamadý beni
Ben güneþe çevirdim yüzümü
Ýlk defa ýsýndý boðazýmda biriken kelimeler
Ýlk defa dökülürken yandý boðazým
Yönümü bulmak elimde olsaydý
Bir ayna olurdu avuçlarýmda

Boyum uzun deðildi huyum kadar
Boynum saðlam deðildi yüreðim kadar

Ayaklarýmý ayakta tutan ellerimdi
Bileðimin direniþinde gizliydi kelimelerin içini açabilen ruh ya da ruhsuzluk

Evrenin üzerinde üç parçaya bölünüyorum
Bir parçam gökyüzünde sallanýyor
Görüyorum, havalar buradan gayet güzel
Parçalanmak tam olarak bu
Düþündüðün yerde ayaklarýnýn olmamasýdýr

Oraya baþka adýmlarýn seyahatidir ayrýlýk
Bu yönde ilerlemek içe gitmek gibidir
Susmak içe yaklaþtýrýr

Boþ susmalý þiirler biriktiriyorum
Her cadý bayramýnda okumak için
Ýçimin benimsemediðini onaylamayan gözlerim
Sözlerine eðildi
Eðdi cümle kelimelerin boynunu
Uzadý þiirin boyu
Boynumu geçti
Boðazýmdan geçti
Sessizce bir þehir daha geçti
Þehrine býraktýðým þiirler konuþuyor artýk
Ben susarken

Bu yörüngede yönümü bulabilseydim
Ýçimde dinlenmek isterdim
Ve kimliðimce konuþmak

Ama aðýrlaþýyordu yýllardýr kimliksizliðimin yükü

Geldiðim yerde yarým kalmaktan çürümüþ hayaller
Durduðum yerde ham hayaller
Ne þiir olabildim bir þehre
Ne kelime olabildim bir hikâyeye
Ne de bir çiçek daða

Daha
Az daha bekledim
Ýki zýt kutbun tam ortasýnda kalakaldým.


Ýki Bin On Beþ
Nevin Akbulut
Sosyal Medyada Paylaşın: