Birbiri ardýndan ölenler: yeni doðanlara rûh oldu, Hayâtýn özü: Bir yaratýldý ve ebedî oldu. Bir daire, bir zincirler sýrasý kondu. Dönen biz. Doðup- ölen biz, bak hayâta ne oldu? Zaman, ayný zaman. Saatler; Kendine, insanlarca kuruldu! Ne dün, ne geçmiþ, ne yârýn oldu! Ne güneþin gecesi ne dünyânýn gündüzü oldu! Sobadaki ateþ: Önce yoktu, sonra yandý ve söndü. Ýnsan yapýlarý; bir depremle- sel ile... yok oldu! Hayat yine hayat, sanma vakit: Er- geç doldu. Bize, dün gibi gelenler, bil ki: Geçici bir yolcuydu.
Kadir Yeter.TRABZON.
Sosyal Medyada Paylaşın:
kadiryeter Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.