Ak martýlar süzülürken hüzünlü kadýnlarýn kirpiklerinden rüzgar salar, gökyüzü solar kendini geriye dönülmez kýnalý bir yazýn naðmelerinden.. söz aðýr suküt yalan, düþünce esrik þimdi solar gözbebeklerimiz aynalarda.. naçar bir yaprak yýðýnýdýr artýk düþe vurduðumuz ve sararmýþ bir iklimdir kaybolduðumuz sonu yok bu döngünün, bu kimsesizliðin, hiçliðin sen, sakla þimdi kendini kendinden desem ýslanýrken gölgeler ay ýþýðýnda.
Beliz. Sosyal Medyada Paylaşın:
Beliz. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.