Saçlarýmý ölüm kokusuyla yýkattým... Her nefes alýþýmda, Ölümü biraz daha içime çekebilmek için... Ve her çekiþte, Seni biraz daha yaþayabilmek için En son kapýlarý kitlenmiþ odalarda, Yaþamýþtým seni, Sen ki yanýmda ki odada, Bir duvar ardýnda benimdin anca. Belki duvarlarý aþmak istemedim asla, Belki seni böyle yaþamak daha güzeldi benim için, Ama biliyordum ki, Her an ölüme daha da yaklaþtýkça, Senide kendimle birlikte gömüyordum. Sen her zaman ki yerinde, Benim en derinimde, Rahat rahat uyuklarken, Ben savaþtým hep, Seni kendimden korumak için, Seni gitgide daha az sevmek için... Ama her imkansýz gibi, Buda tek gerçekle sonuçlanacaktý, Ölümün getirdiði huzurla... Saçlarýmý ölüm kokusuyla boyattým... Artýk her nefes alýþýmda, Ölümü biraz daha içime çekebiliyorum... Sosyal Medyada Paylaşın:
cry Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.