bir acýyan yaný var belli bir kuþ ötüyor akþamdan beri çýktým balkona yeri nerdedir bir uçtan diðer uca görüntüde ses geldi mutfaðýn kapýsýna duvarýn içinde yaþayamazdý kuþ çatýda ötüyor besbelli
benim de içim de öten bir kuþ var býktýðýný söylüyor ölü görmekten ölü yaþayanlar, gerçek ölüler hayata dokunmadan dokumadan göçenler anlýyorum bunu duygusuz yüzlerde bir mezar gibi bakýyorlar soðuk mermerde yazýlý isimleri okuyup geçiyor anlamadan arapça harfleri sevenleri
sesin hiç kýsýlmýyor mu kuþ ciiik ciiiik ciiik ciiiik cik ciik senin de mi gönlün kýrýk sýzýdan geçilmiyor için eþin mi yavrun mu öldü kimi çaðýrýrsýn yardýma senden baþka gelenin var mý?
kime güvenirsin, kendine bile yoksa güvenin dikenin üstünde dururken dünya pamuða sarýlmýþ bebeler denizin dibini bulanlar oynayanlar aðlayanlar kim duyuyor kimin sesini tezatlýklar dünyasý!
14. 09. 2015 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.