Sahilde uyuyan çocuk
Bir çocuk kumsalda, uykuya dalmýþ,
Susun ey insanlar, uyandýrmayýn!
Yüzükoyun öylece, uzanmýþ kalmýþ,
Dokunmayýn sakýn, uyandýrmayýn!
Uyanýrsa eðer, çocuktur, aðlar,
Rahat durmaz sonra, oyuncak arar.
Ruhsuzca yaþayan, vicdansýz saðlar,
Sanmam ki yavruyu, baðrýna basar.
Ya sorarsa bir de, “nedendir” diye!
Kim çýkýp yavruya, cevap verecek?
Ýþte dünyamýzdan sana hediye,
Deyip de simsiyah güller derecek?
Hoyrat yeller esmiþ, virandýr baðlar,
Mümkün müdür artýk, bülbül ötesi.
Bu ateþ yüreði, sanmam ki daðlar,
Ýnsanlýk ölmüþtür, var mý ötesi,
Timsah gözyaþlarý dökmeyin sakýn!
Zulmü görüp susan, yine sizdiniz.
Mazlum insanlara durup da yakýn,
Kucak açtýk diye, keyifsiz diniz.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.