ARAF

sokak çocuklarý bilir döþümün sýzýsýný
arafta kalmanýn delirten boþluðunu,
ve aðlamayý!
Gülmeyi öðreten olmadý
acýyý ise her öðünde verdiler....
Þimdi kapý kapý geziyor olmam
sevgimin yüceliðinden,
ayyaþ olmam onurumdandýr!
Tenine dokunamadýðým her gece içindir
kollarýma vurduðum kesikler.....
þimdi bir yok oluþ düþün;
öldüðümde bile senin hegemonyanda yaþadýðým.......................
Sosyal Medyada Paylaşın: