Dört duvar, bir bardak çay, kalem, k/aðýt, mürekkep…
Y/aralarým acýyor kapý açýk, kimse yok
Neden, nasýl, niçinler… Bir yýðýn bomboþ sebep
Ayný yerden vuruyor düþümden fýrlayan ok
Yelkovan koþtursa da mazime mýhlý akrep
Dört duvar, bir bardak çay, kalem, k/aðýt, mürekkep…
On sene, yüz yirmi ay; yaþým otuz, kýrk, elli…
Maðrur bir gülümseme ve aðlayan küçük kýz
Hep en baþa dönüyor, baþý dönüyor belli
Kayýyor ellerime ansýzýn parlak yýldýz
Geçiyor aylar, yýllar hüzünle kelepçeli
On sene, yüz yirmi ay; yaþým otuz, kýrk, elli…
Üç kurþun, bir tek silah; korku, panik ve lanet…
Biri hayal biri gam biri kara yalnýzlýk
Titriyor parmaklarým vuruyorum nihayet
Hayalî mahþerimde hem sanýðým hem tanýk
Konuþsam duyulmuyor ellerimde üç ceset
Üç kurþun, bir tek silah; korku, panik ve lanet…
Ýki bilet, tek kiþi; Araf’ta kanlý yollar…
Üþümüþ soðuk bir ruh ve anlamsýz bakýþlar
Cansýz bir yýðýn insan; kafa, gövde ve kollar
Yerleþince yüreðe gitmiyor kara kýþlar
Bu bir k/an davasýdýr taþlanýyorum ey yâr
Ýki bilet, tek kiþi; Araf’ta kanlý yollar…