kapý çalýyor birden… dört kere týk týk týk týk
“geldi” diyorsun geldi… takýnarak sevinci
hep ayný bu aralar, alýþýyorsun artýk
beþ deðil on beþ deðil belki doksan beþinci…
gülümsemen eðreti, bakýþlarýnsa yýrtýk
biliyorsun affetmez sevda denilen kinci
baþýn eðik, ruhun kor; yönelirken kapýya
hayalî mahþerinde aþkýndan kaçýyorsun
alt komþunun kýzýymýþ özlemiþ seni güya
yalancý mutluluðun zehrini saçýyorsun
tam da hüzünlerini yaparken zehre katýk
kapý çalýyor birden… dört kere týk týk týk týk
pencerende sonbahar… ve yaðmur þýp þýp þýp þýp…
gözlerinde bir buðu, “eylüldendir” diyorsun
daha çok aðlýyorsun saðanakla yarýþýp
caný cana küstüren hep “gidendir” diyorsun
hüznün, güzün ve sen fýrtýnaya karýþýp
savrulan sarý yaprak, o “kefendir” diyorsun
pencerenden sýyrýlýp volta atarken an’da
aþkýn çýkmaz yolunda bakýyorsun, yalnýzsýn
gözlerin kelepçeli anýlarýn ziyanda
þizofren sessizlikte zaman gibi ýssýzsýn
dönüyorsun kendine efkârýnla barýþýp…
pencerende sonbahar… ve yaðmur þýp þýp þýp þýp…
kalbinde ayaklanma… bin kere tak tak tak tak…
anýlarýn bugünle belli ki savaþýyor
saðýn solun uçurum önün arkan da batak
mülteci umutlarýn okyanuslar aþýyor
diyorlar ki huduttan vizesiz geçmek yasak
sonra kör bir kýyýdan dev dalgalar taþýyor
“yasak” diye bir þey yok diye baðýrýrken sen
tüm kanunlar önünde saygýyla eðiliyor
yapmacýk bir itaat, ah ne zavallý bilsen!
saltanatýn gecenin buhranýný siliyor
mýrýldanýrken ömre gizlice derken “kaltak!”
kalbinde ayaklanma… bin kere tak tak tak tak…