UMUTTUR BEKLEMEK

Bekliyorum diyordu ve bekliyordu hep ayný yerde.
Neyi beklediðini söylemedi nedense.
Belki güzel bir söz belkide uçuk kaçýk bir þeydi.
Ama söylemedi.
Beklediðin dendi her neyse beklenen.
Ýçinde yaþardý sevinçlerini ve hüzünlerini hissettirmez idi kimselere.
Oda umursamaz gibiydi farkýndaydý her þeyin.
Ama anlamazdan geliyordu.
Bekletme ki umutlanmasýn daha bel baðlamasýn çaresizliðe.
Hayaller kurmasýn.
Yazmasýn kaçýk þeyler.
Bir þiir yaz ona olsun.
Bir þey olsun ona onu avutacak bir þey.
Bir öpücük kondur ateþli dudaklarýndan geçsin kendinden.
Resimlerinle filim izlet kýsa metrajlý olsun.
Ve beklesin seni gecenin bilmem kaçlarý na kadar.
Soðuk sýcak ne fark eder ki.
Bir çýlgýnlýk olanlar ya gerçekten kesitler misali hayaller kursun.
Sen çýk þimdi cama elini göðsüne koy.
Oradan bir bak göz ucuyla.
Sen ateþini içine göm ellerinle.
O ateþinle yanarken.
Belki bir öpücük dindirir bu yangýný.
Belkide bir sevgi sözü.
Kapat perdelerini git pencereden.
Sen dal derin uykulara.
Varsýn yansýn yanan sana ne ki.
Bir garip kendince sevmiþ kimseye demeden.
Beklesin içindeki sevgiyle kalsýn öylece.
Arada bir bak uzaklardan birazda gülümse.
Sevmediðini bilse de.
Bir teselli ver.
Umutsuz olsa da.
Beklemek ne uzun hikayeymiþ umut olmazsa.

Mehmet DEMÝR sk.BE
Sosyal Medyada Paylaşın: