yürüyorlardý
vaktin eþiðine
merhameti uðurlarken ahþap þiirler
dilenen umutlarýn eski tümceleriydi beþikleri
kirpiksiz sayfalarýn bilinçaltýna
yakýþýyordu döngüleri
sanki lal büyüsünde
yersiz sallanýrken kayboluyordu iç sesleri
geriye kalan her yolda
ruhlarýna dökülüyordu ter
nedense
ne kendileri
ne de aldanýþlarýn kök suretleri
gülümseme kýrýntýsýyla sarýlýyordu hayat ipliðine
Ýster
istemez
düþken düþtüler
zamanýn hiç bir niyetine ulaþamadan soldu ayak izleri
ama nicedir aðlamadýlar
kýmýldamýyor da çapaksýz gözleri
....