Geliyor bir uçtan tulum sesleri!
Ata barý oynamayan yok hele…
Daðlarýndan eksik olmaz sisleri;
Vatanýmda cennet amma çok hele!
Bulutlar her an bir yana sapýyor...
Hamsi yoksa kýyametler kopuyor!
Gençler öyle hýzlý horon tepiyor;
Kemençesi þaha kalkmýþ bak hele!
Yaylalarý, yamaçlarý çay dolu...
Yapraklarla kaplanmýþ sað ve solu!
Bir dakka durmuyor kýzlarýn kolu;
Elleri ve yüzleri ne ak hele...
Trabzon’da bir manastýr var ala!
Bu güzellik nasip olmaz her kula!
Sanki kartal yuvasýymýþ Sümela...
Patikasý kývrým, kývrým bük hele!
Bir tarafta kýzlar fýndýk topluyor;
Görenlerin yürekleri hopluyor!
Bahçeleri hoþ naðmeler kaplýyor!
Güzellerin baþý nasýl dik hele...
Tarlalarda marul, mýsýr yetiþir;
Lahanalar kara, kara bakýþýr...
Mýsýr unu her sofraya yakýþýr;
Halkýnýn da gözleri ne tok hele...
Bölgenin halkýna hep Laz diyorlar;
Lazlarýn aklý çok oflaz diyorlar!
Erkek kaba, kýzlarda naz diyorlar;
Kirpikleri sanki de bir ok hele!
Karaman-2015/07
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.