EVİN MİKTARINCA

Sokaklardan bir þairdi o,
Kaderini yazmasýný beceremeyen,
Fakat…
Þiir bakýþlarý coþkun,
Eskimiþ düþüncelere esir bir yama...

Habbe<(evin) miktarýnca
Tarlanýn tam ortasýnda var olmak kadar serin.
Yaðmak üzereydi özlemler yüreðine,
Kar tanesin de sehla bakýþlarýn
Kaybolmuþ bir karârtî gibi,
Bir yudumluk kahve gözlerinde haykýrýrcasýna,
Sensiz olmaz dedirtircesine,
Lâl olan kelimelerin bile bülbülleri kýskandýrýrcasýna...
Yudum yudum içmekteyim
Senin beni düþünme ihtimalini.

Köhne bir gurur belirse þimdi yüreðinde.
Sokaklarýn dili olsan,
Yanlýzlýðýn resmini çizebilirmisin?
Güzelliðini hiçe saysan,
Þiirlerde sonsuz kalmaya cesaret edebilimisin.
Mýsralarýmý okurken beni anlayabilirmisin ruhunda?
Unutabilirmisin, ihanetleri ve kötülükleri?
Haykýrmak istercesine caddeler de, eylem yapabilirmisin sözlerinle?
Mahallelerin köþe baþlarýnda, yalnýzlýðý yudumlayabilirmisin?

Uzanacaktýr yüreði kadar küçük bir el.
Ya tutacaksýn mutluluða sarýlýrcasýna.
Ya da devrim niteliðin de kaybolacaksýn kýrdýðýn o kalpte.
Bir gün biri çýka gelse, kalbini görmek istese, açmaya cesaret edebilirmisin?
O gün duduklarýn susarsa…
Gözlerinde ki damla belirtileri anlatmaya yetermi sanýyorsun sevgini.
Mutluluk bile saçmalamaz mý sence?
Bir bardak demli çay sokaðýn da þairsin.
Kaderini yazamaya yetmez þiirlerin,
Sadece kaderine cümleler sýðdýran bir tahýl tanesisin.

Ferit Ali Karasu
.
Sosyal Medyada Paylaşın: