Dört Mevsim Yalnızlık

Öylece yaþýyorum, öyle sessiz sedasýz
Gönlümün duvarýnda yalnýzlýk sebil olur
Dudaklarýmda sükût gökyüzüm hep nidasýz
Ýçimdeki çýðlýklar, suskun ebabil olur

Ne vakit söz söylesem, dilime düþer ahým
Suskunluðu resmeder gönlümdeki dergâhým

Bu karmaþa içinde, yapayalnýz dururken
Kimseye etmem sitem, kendi dünyamda savaþ
Sessizliðin gölgesi yüreðime vururken
Bilinmez bir diyara giderim yavaþ yavaþ

Hüzün ile izledim, gördüðüm hayatýmý
Ne yapsam çözemedim kördüðüm hayatýmý

Acýyla dolar içim, hayat denen çizginin;
Bahçemde çiçekleri soldurduðu zamanlar
Ýki damla yaþ düþer, hüzünlü bir ezginin;
Kalbimdeki boþluðu doldurduðu zamanlar

Hayatýn anlamýný yýllar var ki aradým
Ýçimdeki dehlizi taradým adým adým

Yürürüm rýhtýmlarýn en kuytu köþesinden
Benim gibi suskunu bakýþýndan anlarým
Ürperirim denizin gösteriþli sesinden
Dalgalarýn gücünü akýþýndan anlarým

Gecenin gölgesinde dans ediyorken deniz
Benliðimi doldurur geçmiþten gelen bir iz

Tepelerin ardýndan gün doðar sabahlarý
Ýçimde sönük kalýr penceremdeki güneþ
Toplasam elimdeki biriken eyvahlarý
Bütün bu piþmanlýklar sanki gökyüzüne eþ

Esen rüzgâr dokunur, gönlüme ýlýk ýlýk
Benliðime sarýlmýþ bu dört mevsim yalnýzlýk

Ne zaman insanlara gönlü açmak istesem
Sahte bakan yüzlerin gülüþünden korkarým
Ýçimdeki kendimden öyle kaçmak istesem
Gönlümdeki kuþlarýn ölüþünden korkarým

Korkarým yýldýzlarýn kayýp geçtiði andan
Gecelerin kâbusa, dönüþtüðü zamandan

Öylece yaþýyorum, öyle sessiz sedasýz
Kendi halinde durur kimsesiz bakýþlarým
Dudaklarýmda sükût gökyüzüm hep nidasýz
En baþa geri döner, hayata akýþlarým

Zamansýzca yorgunum zamansýzca dargýným
Öylesine apansýz, öylesine kýrgýným.

Sosyal Medyada Paylaşın: