Bilseydým bu hikayenýn mutsuz sonunu yine yazýcaðýmý kendi kalemimi kendim kýrardým. Bilseydým eðer, gözyaþlarýmýn sel gibi akýcaðýný yüreðýmdeki o küçük rüzgarý senin için büyük bir fýrtýnaya dönüþtürmezdým. Ama bilemedim be "aþýk adam". Göremedim gözüken dipsiz kuyuyu. Üzerini örtmüþtün çunku en güzel sözler ile. Kýrýlgan bir çýcek gibi , sanki kalemi elinden alýnmýþ bir þair gibi , o deniz kýyýsýnda gözlerým dalmýþ yine uzaklara. Ve þimdi yine ayný sözleri tekrarliyorum yavaþça. Kalabalýklarýn içinde beni yalnýz býrakaçaðýný bilseydim , seni yalnýzlýðýnýn içinden çýkarýp kalbimin yuvasýna koymazdým...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Beyaz_Gul 63 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.