Güneþi iyi bilen avuclarýmýn arasýna içi týklým týklým dolu bir bulut yerleþtiren sen. Yaðmaya hazýr aþk yaðmuru üzerime, ellerimi kaldýrýp "teslimim sana" desem. Islanmaktan korkmuyorum. Lâkin beni kurutup,ýsýtýcak güneþin sen olmamandan korkuyorum. Malüm. Yaðmura alýþkýn avuclarýn arasýna, güneþi yerlestirmeyi iyi bilirsin. Evet sen. Yani aþk. Baþýmý aþkýnýn omzuna yaslamak var bu dünyada. Dert denilen þeylere kesin ilaç olarak. On tane baþým olsa, her birisi dert ile dolu yinede senin omzun en etkili ilaçým. Aþk dediðim þey olup gittin. Ama hiç bir yere gitmeden kalbime gittin. "Çýk" demeye kalkmýyor dilim. Sen kal. Kabulümdür çünkü, avuçlarýma býraktýðýn bulutun yaðmurundan sýrýl sýklam olarak hasta olmak. Sýrýl sýklam aþkýnýn hastasi olmak kabulümdür çünkü.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Beyaz_Gul 63 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.