Açaba daha kaç satýrda hüznünün sonsuzluðunu anlatýçaksýn ? Sonu görünmeyen bu hayatta daha kaç gününü yalançý tebessümlerle dolduruçaksýn ? Daha kaçtane umut dolu bahar akþamýný yorgun ve umutsuz kýþ akþamýna çevireçeksýn ?
Yorulmadýmý gözlerýn gözyaþý taþýmaktan ? Kalbinde bulunan o sonsuz açý aðýr gelmiyormu artýk bedenýne ?
Mutsuz olduðunu söylüyorsan , isyan edip sana verilenleri inkar ediyorsun , ve böyleçe kendini tutsak ediyorsun mutsuzluða.
Sana sesleniyorum ey mutsuz insan ! Sonu yok bu hüsran dolu dünyanýn , sonu yok yalançý tebessumlerýn .
Ey mutsuz insan ! Hayat gözlerinin önünde hiç durmadan hýzla koþup gidiyor. Sen kendi hayatýna bir seyirçi gibi bakiyorsun.
Uyan mutsuz insan ! Hayatý en güzel yerinden yakala ve mutluluðundan vazgeçme.
En soðuk kýþ geçelerýný umut dolu bahar akþamlarýna dönüþtür...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Beyaz_Gul 63 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.