Ansýzýn geliyorsun düþlerime
ansýzýn kirpik uçlarýma asýlýyor
bitmez tükenmez yaðmurlar gibi
gözlerimi besleyen gözlerin..
Avuçlarýmda kokunun uykusu
sessizce oturuyorsun bakýþlarýmýn arasýna..
Her köþe baþýnda adýn yazýlý sokaklar inþa ediyorum
daracýk kalbimin içinde...
Ansýzýn karanlýk bir gülüþ, yaralý bir hýçkýrýk olup
gecenin körkuyusuna devriliyor hayallerim..
Hayat manzaramýn bir yerlerinde
umutlarýmý alýp
kimsenin göremeyeceði bir yere konmak zorunda mýydýn!?