“anlatmak için seni; yeni bir dil, yeni bir imla yaparým”
sesli harfleri toplarken
suskunluk
dil çatlaðýna yerleþir
konuþur durur
alný yere deðmeyen düþleri…
sessiz harflerle
içim kaçkýn martýlara sývaþýr
rüzgara deli yaným
esse kýyamet kopar
maviye sýðýnýr þahdamarým.
Þimdi ki yaþam
daðýnýk odalar gibi insanlar
kalp göz karmakarýþýk
kapýyý vurur çýkar i mgeler
…ya içimizdekiler…
/
kayýp kentlere dolar sarhoþluk
her hüzün biraz sen biraz ben
içer þair sakisinden
meze gökyüzünden
bir parça ay bir parça yýldýz
sunar en kralýndan
saz söz þiir
gecede
içilir de, okunur mu?
onu bilemem…
/
...sonra
esrik dizeler
sokaklara kaldýrýmlar
belki bir çocuk sesi
kuþ ötmesi, köpek havlamasý
çöpleri karýþtýran bir yokluk eli
gece neleri gizler teninde
bir de beni bana
gün gelmeden kendine
düþer…
doðduðun da gün pencereye
çatýlara tüner insan sesi
kýrýk bir iskemlede oturur özgürlük
yüzler safran kesiði
kollarýnda düþ bileziði
umut tespihi elleri
ne çok insan bileþiði…
çok gülüyorum bu aralar
delilikse kabuldür
sýradan deðildir akýl
içimde bir bit yeniði
naftalin kesiyor sesimi.
oysa oysa
yazmak için seni…
Þiirin üst tarafýna bakýnýz!