uðurladým
ürküten karanlýðý
o hep bildiðimiz
sessiz çoðalmalarýn düþen çerçeveleri döküldü yaný baþýma
seyre daldým
ruhumun sarnýcýndaki rüyalarý
büyüdü saçlarýmdaki vazgeçiþler
titredim
sanki fýsýldadým topraða
ki,,,,
suretsiz
el verdi gözlerim uzaklara
gördüm kývrýlan hüzünler vardý
sufle þerhalýðýnda
neden
örselenmiþ
ve bir o kadar da duvaksýz
kabulsüzlüklerin etiketleri
umutlarýn koynunda gelin ediliyordu
sormadým
hiç konuþmadým
duyusal resimlere
bir çýðlýk attým uyandým
görmeden inanmanýn sallantýsýz iç çekiþlerindeydim
þükür/dedim
halen insaniyetli insanlar vardý
kýrýlan çerçevelerin zamansýzlýðýnda
….