Sessizce

Gidiyordun ve ben aðlýyordum perde perde
Gözlerim ýslak düþüyordu yokluðuna usulca.

Aramaz, sormazsýn gövdem gölgen peþinde
Yak kalbimi, savur küllerimi boþluðuna usulca.

Düþlerim vardý, hani yetim kalan gittiðinde
Kýrýk dökük þimdi, dokun anýlarýma usulca.

Her aný ölümdür, kývrýlýr özleme sessizce
Yoksan eðer her hatýra tutunur acýlara usulca.

Sadece umutlarýmý rüzgâra verdim gizlice
Aralandý derya deniz yol verdi rüzgara usulca.

Ah nerede mutluluk! Vefa nerede ey ece
Býraktým dalýmdan bülbülü yapraða usulca.

Ayak izlerimizi bilir gündüz sesimizi tanýr gece
Ayrýlýk yaman bir kelime, düþer dudaða usulca.

Ve, ey yazgý, ey sonsuz kâinat, acýmasýz bilmece!
Çözdükçe kara bir boþluk düþüyor aþkýma usulca.

Biliyorum dönüþü yok, aþkýn içi dýþý bir hece
Ve içimde bir yara, yaz bunu ayrýlýðýn kýyýsýna usulca.

Zeki KIRHAN
Sosyal Medyada Paylaşın: