YAKARKEN YOKLUĞUN.

Unutmuþ gözlerim sanki gözlerini.
Bakmýyor sensiz artýk.
Ellerin ellerimden ayrýldýðý gün.
Ýçimde bir fýrtýna sen diye eserken.
Unuttum dediðim yerde kalmýþým meðer.
Þimdi susmuþ diller.
Gözlerde hüzün ve nem var.
Çýrpýnýrken içimde dalga dalga sensizlik.
Aðustos’ta yaðmuru beklemek gibisin.
Ama biliyormusun seni beklemek sensizlikten de zor.
Bazen kalk diyor gönlümün fermaný hadi kalk.
Sonra çabalýyorum sana gelmek için.
Direniyorum ayaklarýmdan deðil uzak duruþum.
Gönülde kalmýþ derin yaradan.
Ne yapsam çare yok ne etsem nafile.
Ya gel topla bu kýrýk parçalarý sar sarmala.
Yada býrak kalsýn öyle yaralý haliyle.
Unuttum dediðim gözlerini unutamadýðýmý.
Ellerimden ellerinin kayýp gidiþi hala sýmsýcak.
Ben sensizlikte bile seni yaþadým.
Mevsimler geldi geçti geçemedim senden.
Avuçlarým semada dudaklarýmda dua.
Seni diledim sadece yaradan dan seni.
Hayýr diledim sana bana ve bizlere.
Ne içimdeki fýrtýna yýldýrýr beni nede bu bekleyiþler.
Göðsüme sýðdýrdým seni.
Gerisi muamma.

Mehmet DEMÝR sk.
Sosyal Medyada Paylaşın: