çocukluðum çýkýyor bayram sokaðýna görünmez kimliðimle gözlerim ileride anýlara dalýp bakýyorum biliyorum kimse çalmayacak kapýmý eskilerden herkes buldu yerini kimi baþka bir kentte, kimi mezarda kimi yine yerinde saymalarda
bilirim bu halimle o zaman geri gelse mutlu olmam bir avuç dolusu þekerle halime teyzenin kapýsýnda pineklememizle bayram böyle olmamalý diyerek ayný yakýnmalarla bir uçan balon özlemiyle
elimde üç beþ kuruþluk bayram sevinci alt edip sokaktaki galip yoksulluðu zengince uçurarak eteklerimizi aðýz dolusu gülerek o ev senin bu ev benim bayram gezmelerimizi seyrederim yine tamamlanmaz gülümsemem
ayþenim ablanýn tenceresinde kemik kaynar kokusuna koþar çocuklar bilmezler burada yoksulluða tekme atarak yaþar, büyür aile ölen ölür her zaman olduðu gibi saðlar bizim
seyrederiz giren çýkaný evlere allý güllü bir macun sývanýr sanki bütün yüzlere yapaylýk ne gerçek nerede ararýz adý bile tatlý gelir bayramýn bayramlaþýrýz
el öpenlerin çok olsun kýzým!
14. 07. 2015 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.