Bir ýþýk gördüm anne, Bana doðru yaklaþan. Adýna ölüm meleði diyorlarmýþ. Korkmuyorum ki... Beni bana kavuþturandan Neden korkayým ki? Ölümün ýslak avuçlarýnda, Çürüyor et yýðýný bedenim. Onca neden arasýnda, Tektir benim nedenim; Et ve kemik yýðýnýndan, Sýyrýlmaktýr emelim. Gülümsüyor sýrmalý saçlarýma, Benim ölüm meleðim. Silip de gözyaþýmý, "Korkma," diyor "Gelen benim." Öpüp, titreyen ruhumu, Tutuyor küçük ellerimden Kapatýp yaþlý gözümü, Öpüyor saklý düþlerimden, Asýl düþüm o imiþ benim. Anlýyorum þimdi en derinimden...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayşegül AKDAĞ BARUTÇU Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.