Ey ölüm, Sana kara perdelerin ardýndan bakýyorum; Öyle gözlüyorsun ki beni Deli gibi titriyorum. Söyle ölüm, Senden sonra biter mi bu zulüm? Yoksa daha mý kötü olacak bu durum? Sana sararmýþ yapraklarýn arasýndan bakýyorum; Bazen üþüyor ellerim, Bazen yanýyor yüreðim… Söyle ölüm, Sana þiirler yazsam kýzar mýsýn bana? Yahut en sevdiðim þarkýyý hediye etsem, Sever misin beni?
Benden götürdüklerine mi yanayým? Yoksa kendime mi aðýt yakayým? Aklýma estiðinde dizlerimin baðý çözülüyorken Karþýma çýktýðýnda nasýl karþýlayacaðým seni? Sonbaharýn son yapraðý gibi, Son nefesini veren göçmen kuþ gibi, Titriyor bedenim.
Bazen gülümsüyorsun bana, Tutacak gibisin ellerimden Bazen öfkeleniyorsun bana Vuracak gibisin en derinden.
Söyle ölüm söyle anama, Yanmasýn sakýn kimse bana Kendime yetebilirsem eðer Aðlarým da sol yanýma… Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayşegül AKDAĞ BARUTÇU Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.