ADAM VE GÖLGE...

Yontulmuþ düþlerin adamýydý o:
Adamýn hasý,
Fýldýr fýldýr gözleri.
Ne ilk yaratýsýydý Tanrý’nýn
Ne de sondan bir önce.
Sararmýþ düþleri vardý adamýn,
Satýr arasýna her düþtüðünde yolu.
Selam verdiði dostlarý…

Ulu orta söylenirdi
Patavatsýz deðildi ama
Küfrün en hasý…
Kýrýk bardaðýndan yudumlardý rakýyý,
Kadýný bildiði o yelloz:
Sarý saçlarý ve pembenin her tonu,
Allýðý, ruju ve farý.
Bir çocuðu yoktu adamýn,
Ne de sýrdaþý
Ama çoktu hasmý
Hýsým bildiði gölgesiydi sadece
Tüm o sýra dýþýlýðý tek kamuflesi.
Her gece eþlik eden o meþum gölge;
Asardý kapýdan her girdiðinde;
Hem paltosunu hem gölgesini.

Tortusu çöreklenirdi hüznün
Her gece yarýsý.
Ne zamanki dokunsa aksine
Korkardý ölesiye.
Öyle böyle deðil de üstelik
Korkardý sebepsizce
Komik ama gölgesinden bile.
Serum takmýþtý bir kez en derine.
Bir zamanlarýn gözü pek düþlerini
Uðurlamýþtý çoktan uzak memleketlere,
Anasý öldükten sonra hem de.

Kýrýktý ön diþi,
Duymazdý kulaklarý
Ne zaman ötse kuþlar
Ne de seyisin sesini:
Ses bildiði hiç kimse
Koca bir hiçlikti iþin aslý
Hiçlikten de öte:
Portmantoda asýlý gölgesi.

Ne ilk ne de son
Razý gelmese bile
Boydan boya serili öfkesi.
Ne gam…
Ne sýradandý adam
Ne çözülürdü suyun dibinde
Tek sýðýnaðý yine kendisi
Kadim dostu gölgesi bile
Karýþmýþken muadili diðer gölgelere
Adam ve hiçlik
Hiçlik ve gölge.

Sosyal Medyada Paylaşın: