Koþup durdu bir hülyanýn peþinden, Kalmadý hiç gitmediði bir diyar. Gide gide girdi çýkmaz kör yola, Ne talihi ne yüzüne güldü yâr.
Çeker durur çile daha bitmedi, Koca ömrü harca harca yetmedi. Altýn sattý bir bakýr pul etmedi, Þaþtý kaldý sarraflarda yok miyar.
Yüce daðdan, enginlerin düzünden, Kar borandan bahar yazýn güzünden. Neyineydi yârin gülce yüzünden, Keþke diye diye oldu ihtiyar.
Hevenk hevenk ne gam ne dert yýkmadý, Dünya býktý þu Kul Recep býkmadý. Bin birinci kura çekti çýkmadý, Onu bedbaht yâri etti bahtiyar...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Recep Odacı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.