REYHAN

Reyhan, eþiðine baþ koydum gündüz ve gece,
Reyhan, dilimde adýn söylerim hece hece...

Ardýna saklandýðýn seni gizleyen tüller,
Sensin diye görünür gülistan da tüm güller.

Yedi renk gökkuþaðý saçlarýndýr tararým,
Süreyya ya çýksan da gelir seni ararým...

Mim misali kurulmuþ yanaðýndaki ben de,
Zatýna meftun eder derki; ol bana bende.

Arzýn güneþi tavaf etmesi gibi ben de,
Ta ki kýyamete dek dolanýrým çevrende...

Reyhan, görüyorsun ya ben gibi pervanen var,
Ateþ pervanesini hiç baþýndan mý savar? ..

Boðazým düðüm düðüm yutkunur anlatamam,
Çýksam gam pazarýna ben bu aþký satamam.

Kaþlarýn gerilmiþ yay kirpiklerin olmuþ ok,
Haydi gel sen vur beni ölümden özgesi yok! ..

Gözyaþlarým alýrken ateþten lâl rengini,
Esas; gir gör içimin gam kederle cengini...

Ey Reyhan, düþmez miyim bir an olsun yâdýna?
Ne olur söyleyiver aþk ile aþk adýna...

Reyhan, görüyorsun ya susuyorsun ne diye?
Sustukça veriyorsun dert üstü dert hediye! ..

Aþkýn ummanlarýna kanýp dalmaya idim,
Ben gideydim yoluma naçar kalmaya idim.

Ben kor basýp baðrýma yürek yakmaya idim,
Efsunlu gözlerine keþke bakmaya idim...

Mecnun, Ferhat la Kerem bana bir güzel izah,
Þu aþk aþk dedikleri meðer bela-yý berzah...

Sevmiþ oldum zatýný bir dem kerem et lâkin;
Dinsin fýrtýnalarý gönlüm de olsun sakin...

Reyhan, görüyorsun ya gönlüm bir kez baðlandý,
Düþtü külhan içine yana yana daðlandý...

Ay buluttan sýyrýlýp sularý öptüðü an,
Reyhan, bilir misin hey! Canan derken yanar can! ..

Yürekten kopup gelen haykýrýþ eder bin ah!
Ey sevgili bu kadar cevrin olmaz mý günah?

Deðil; saat, gün, ay, yýl an bile bana asýr,
Sabrýma þaþýrma hiç sana sevdamdadýr sýr...

Yanýna git anlatsýn Mecnundan fasýl fasýl,
Reyhan, Leylâdan öðren sevilmek olur nasýl...

Reyhan, görüyorsun ya her gün ölsem yeridir,
O yeþil gözlerine baktýðýmdan beridir...

Gökyüzü boydan boya çakýr yýldýzlar çakýr,
Þeyda bülbül bu gece mutluluðundan þakýr.

Ey bülbül bilir misin kaç divane uykusuz,
Kaç divane yad elde sahra da kalmýþ susuz?

Mecnuna yoldaþ benim çölde gezerim naçar,
Ben susayýp yandýkça gölgem de benden kaçar!

Canansýz titriyorken bedenim üþüyor buz,
Ey þen bülbül sen gel de bari bas yarama tuz! ..

Reyhan, görüyorsun ya murad; yolda kalmamak,
Anladým gerçek aþkmýþ sevip de kâm almamak...

Yârin has bahçesinden bir gonca gülü dermek,
Hangi aþýða nasip olmuþ vuslata ermek?

Mecnun dedi; dön geri öksüz koyma obaný,
Gönlünü güdemeyen ey aþkýnýn çobaný! ..


Sosyal Medyada Paylaşın: