KAMER ( Gülce/ Çaprazlama )

BOÐAR, ufku sararak kýzýlca tülleriyle,
Yaþlý günü öldürür an be an batan GÜNEÞ.
Kâinatýn rahminden sayýsýz yýldýz DOÐAR,
EÞ yok mu sana hani? Gökte süzülen kamer...

Yüzünü görmeyince tatsýz, tuzsuz AYAZLAR,
HALELERÝN nerede? Ben mi göremiyorum.
YAZLAR, baharlar, kýþlar eskisi gibi deðil,
Ya da sende bir þey var þaþtý MERHALELERÝN...

SU ELER bulutlardan arzdan gelmez mi sana,
Ya lal olmuþ güllere þakýmasý BÜLBÜLÜN?
Bekle! Belki ulaþýr yolladýðý BUSELER,
GÜLÜN kýzýllýðýndan yanýp küle dönmezse...

Bütün yeryüzü etsin senin ile YARANLIK,
ZEMÝN DE ýþýðýnýn, nuruyla aydýnlansýn.
KARANLIK sularý öp! Sular yakamozlansýn,
Yeryüzünü þenlendir karanlýðý del ÝN DE...

KENDÝSÝ, bizzat sana uzatmýþtý elini,
O cehalet devrinde senin için SAADET! ..
Kamer, hatýrladýn mý? Güllerin ’EFENDÝSÝ’
ÞAHADET parmaðýyla seni gösterdiðini...

Recep Odacý


Sosyal Medyada Paylaşın: