Sen olmayýnca düðümlenir kelimeler boðazýmda. Ve ben yutkunamam. Bir hýçkýrýk tutar sonra ve bilirim nefesimi tutsam da geçmeyecek. Ve bir ceza gibi gelir gözümden yaþlar. Sonra eþlik eder yýldýzlar aya. Ve dolunay son bir kez daha parlar.
Sen olamayýnca sensizlik olur. Sensizlik ise sessizlik olur.
Acý bir feryadýmýn yerini ufak bir tebessüm alsýn bir kere de. Ve sen olmayýnca sensiz þeyler de olmasýn artýk yeter. Tamam unutmak imkansýz belki ama... Hatýrlamakta aðýr yaralar veriyor. Yara ise acý... Acý ise unutmaya yüz tutmuþ bir anýya çýkýyor anlýyor musun.
Sen olmazsan gelmez bahar. Gelse de açmaz yapraklar. Anlayacaðýn þimdilerde her yer sonbahar. Ama sen olmasaydýn... Sensizlikte olmazdý. Ýþte hepsi bu kadar ! Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Ozan Vural Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.