SORMA
Sorma be...Sorma...!
Bir hayal olsan hayallerimin içinde...
Geri kalan tüm hayallerim þüpheye düþer.
Bir güz sabahý gelsen...
Güz’üm bahara döner.
Ýklim deðiþir nefesinde kýþa döner.
Bir gülüþ atarsýn kýþ yaza girer.
Ve sonra aðlarsan eðer ki...
Ve de gözyaþýn topraða düþerse.
Toprak feryat eder , güneþ aya döner.
Mehtap aðlar ,ay buluta girer.
Sorma be...Sorma...!
Bir yaðmur olsan eðer...
Þemsiye açanlar günaha girer.
Sorma sanki sorduklarýný cevaplamýþým gibi.
Sen sorarsan eðer...Dilim geriye döner.
Kýzarsan aðlar tabiat, cehennem gözlerime düþer.
Bilirim...Bu ahmak hep hataya düþer.
Ne zaman ki gözün solar hayata küser.
Ýþte o zaman þu akýlsýz baþým dizlerine düþer.
Sorma be...Sorma...!
Bilinmez kim gelir kim gider.
Þimdi herkes payýna düþeni ister.
Gelirken sevenler giderken söver.
Gittikten sonra anlayanda...
Biraz zor döner.
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Ozan Vural Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.