Sensiz çýðlýklar sessizler de ise , Sessizlikler sebepsiz heralde. Zaten bir düþün içindeki düþten ibaretiz. Sen kayýp rüyalarýmýn kýlavuzu musun ? Yoksa kimsesiz rüyalarýmýn sahibi misin ?
Nihayetinde bir avuç toprak ve bir damla sudan gelsekte. Kor ateþlerde piþmiþiz. Ateþi sevmemiz de , bundan olsa gerek. Kara bulutlar gibi alnýmýza düþtü karalar. Karalarýmýz ise içimizi paralar. Yaðmura hasretimiz de , bundan olsa gerek.
Gerek ise gereksizler yaþamak maharet. Anlamlý ise anlamsýzlar bilmek bir kehanet. Aþk kokuyorsa zalimler , sevdanýn adý ihanet. Ve nihayetinde göreceðiz alamet. Rahmet ise biz yüz çevirecek. Ýþte o zaman bilinmez bilene kýymet.
Ve nihayet... Ýþte nihayet... Nihayet geliyor kýyamet. Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Ozan Vural Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.