DOLUNAY
Dolunay...
Issýz bir gökýyüzünde,sadece yýldýzlar ve dolunay.
Birde ben.
Birde bitmek bilmez efkarým.
Anýlarý hep koynumda saklarým.
Unuttuklarým,yýrtýp attýklarým,
Fotoðraf misali...
Yokluðunda dolunayý karþýma alýrým.
Yýldýzlarla üzerine portreni yaparým.
Birde samsun sigaramý yakarým.
Ah efkarým...vah efkarým...
Efkarým olmuþ hayatým.
Hayatýmý efkarla yaþarým.,
Bir görsen nasýlda güzelsin bende.
Yýldýzlarý aldým koydum ellerimle.
Birde ellerini hayal ettim ellerimde.
Bir de yüreðini yüreðimde.
Ýyisi mi sen kal orada öyle.
Nereye kadar böyle, nereye.
En son çiçeklerde soldu elimde.
Hay dolunayý da senide.
Yýldýzlarýda, hayalleride.
Dolunay...
Bu defa sadece ben ve dolunay.
Bir de bitmek bilmez efkarým.
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Ozan Vural Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.