Doğu Türkistan

Geçme namerd köprüsünden,
Ko aparsýn su seni;
Aparan su deðil, zulümdür þimdi.
Tanrýdaðý sise batmýþ,
Vadiler kan içinde
Ve zaman, acýnýn tek tanýðý...
Medenî bir kâseyle þahadet içiliyor,
Kayýp bir coðrafyada...

Hotan hüzünle demlenir,
Akar Urumçi’ne doðru.
Dili olsa da söylese
Çektiðini Çin’e doðru.

Merhamete kýran girmiþ,
Buz üstüne yazý bile yazmýyor;
Yecüc-mecüc bir masada,
Kurt masalý okuyor.

Ýnsan haklarý efsanesinin
O taraklarda bezi yok belli;
Durumdan vazife çýkacak diye
Hesapsýz kitapsýz susuyor þimdi.

Hür düþünce uðruna,
Yel yeperek yelken kürek gidenler,
Hangi daðda kurt ölse, daðý topa tutanlar;
Deve inadýna tutulmuþ gibi
Pupa yelken dersi asýyor þimdi.

Ecel aman verirse, duyuracak sesini
Duyuracak Uygurlar;
Ekmek elden su gölden yaþayanlara...
Tuzu kuru olanlar,
Habbeyi kubbe yaptýn, diyecekler belki de...
Ya da bir gün, karalar baðlayacak,
Kara haber karþýsýnda insanlýk...

Karda gezip izini belli etmeyenlerin,
Zincire vurulacak tarihe düþtükleri...
Kan aðlayan bir milletten geriye
Kan donduran bir sessizlik kalýnca…

Mehmet Taþtan
Ýncek / 2015
Sosyal Medyada Paylaşın: