Reyyana Yürürüz

Üç beþ adýmda düþen küçük çocuklar gibi
Hep telaþla açýlýr kollarýmýz hayata,
Düþmekten korksak bile yaþamanýn hazzýyla
Yüzümüzde gülücükler açar ve biz yürürüz.

Kor düþer bakýþlara, ardýndan ay tutulur,
Greenwich yeni baþtan çizilir haritada,
Kaf daðýnýn ardýnda bekleyen sevgiliye
Altý ay bir güz gider, yalnýz bir gün görürüz.

Muhafýzlarý yorgun eski kaleler gibi
Çaresizlik içinde tevekküle dururuz,
Zembereði boþalmýþ þu vefasýz zamana
Kadim þehrin sürgünleri gibi kýrgýn yürürüz.

Bütün mücadeleler sona erdikten sonra
Sahnede uzaklaþan yalnýz bir adam kalýr;
Karanlýðýn içinde kaybolan gölge gibi
Derin bir sessizliðe teslim olup yürürüz.

Bir pul koleksiyonu kadar zariftir hayat,
O yüzden bir zarf gibi pul pul iþler insaný,
Mühürle yaralanmýþ, izi kalmýþ, ýslanmýþ
Güneþ vurup aðarmýþ anýlarla yürürüz.

Bu dünyadan el etek çekip gittiðimiz gün
Ne gökte martýlarýn çýðlýklarýný duyar,
Ne de peþimiz sýra yakýlan aðýtlarý…
Ya aþk cehennemine, ya reyyana yürürüz.

Mehmet TAÞTAN

Sosyal Medyada Paylaşın: