Kırgın Gidiyorsun

Yine pazar, içinde karmaþýk bir hüzün var;
Kýrgýn gidiyorsun bu þehirden, biliyorum.
Uðursuzluk oluyor her þey ardý ardýnca,
Boðazýnda sustuðun sözler düðümleniyor,
Direnirken bir yanýn, bir yanýn güceniyor,
Kýrgýn gidiyorsun bu þehirden, biliyorum.

Ne zor þeymiþ, kendini kendinden saklamasý,
Tek kiþilik suskunluk çekilir gibi deðil;
Sessiz bir gülüþ bile yalnýzken utandýrýr,
Þaþýrsan, þaþkýnlýðýn izi kalýr yüzünde;
Bir tanýdýk yanýndan selamsýz geçti diye
Kýrgýn gidiyorsun bu þehirden, biliyorum.

Benzettiðin siluet o deðildir aslýnda,
Bilerek bir yalanýn ardýndan bakýyorsun,
Dönse bütün kristaller kýrýlacak içinde,
Zaptiyeler basacak, suç üstü olacaksýn.
Hem baksa ne fark eder, acý bir gülüþ belki...
Kýrgýn gidiyorsun bu þehirden, biliyorum.

Kaldýrým taþlarýnýn o düz çizgilerine
Ýstemediðin halde basarak yürüyorsun.
Tuttuðun bütün fallar hep tersine çýkýyor,
Her adýmda bir daha, bir daha yanýyorsun.
Çocukluðundan kalma oyundan çýkar gibi
Kýrgýn gidiyorsun bu þehirden, biliyorum.

Beklediðin küçük zarf görünmediði için
Artan bir sevimsizlik kaplýyor telefonu.
Telaþla kalkýyorsun kendinden kaçar gibi
Pardösün sandalyenin üzerine kayýyor;
Ah onu almak için unuttuðun þey kalbin,
Kýrgýn gidiyorsun bu þehirden, biliyorum.

Yine pazar, havada can sýkýcý bir hal var,
Her eþyada kayan bir dalgýnlýk okunuyor,
Ya burada cevabý deðiþmiþ sorularýn,
Ya da bildiklerini unutturan biri var;
Ýki de bir saatin akrebine bakarak,
Kýrgýn gidiyorsun bu þehirden, biliyorum.

Mehmet Taþtan

Sosyal Medyada Paylaşın: