Babamdý, geçti gitti Çiçeði öksüz, saksýsý kýrýk zamanlardan Kataraktlý bir izdüþümün iç çekiþiydi hep Ölüme soyunurken gece Elinde bilenmiþ bir hançerle Sabahi uyandýrmaya yeminli
Efkarý ve baharý yaprak nakýþlý Sarýþýn bir sonbaharda Alacasýnda kuþlarin gezindiði yetimlik Yüreðime kuyularýn düþtüðü son bakýþýn Bir yudum suyla yeþeren yalnýzlýk mýydý
Gidiþlerin senin Söz verilmiþ bir hasrete dönüþündü hep Güvercini yorgun bir meyhaneydi hayatýn Zilleri öfkeye çalan, zurnasý hüzünlü Dallarý kýrgýn eylüller birikti baba Dönüþü olmayan sonsuzluk sürgünü
Babamdý, geçti ve gitti Sayfalarýinda unutulmuþ Yalnýzlýk mevsimleriyle bir defter Anladým sakýnýlmýþ ince bir çizgiydi Sensizliðe yürüdüðüm bu kýrýlgan asi keder
Latif KÖYBAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Latif Köybas Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.