gökkuþaðýna öykünen karanfiller solarken içimde
özgürlüðüm boynu bükük bir kýna gecesine düþtü
yurtsuz bir þarký öperken dudaklarýmdan
darlaþýyor yüreðim
þimdi mahcup bir kýrmýzýyým
eþiðe düþtü baþým
olasýlýk hesaplarý var ellerimde
beyaz üþürken yakamoz ýþýðýnda
sen de baharýma mor menekþeler býrakýp
gidiyormuþsun madem
rüzgârlarýnda da al götür yanýnda
baðrýmda biriken yoksul hasret bende kalsýn
beni ayaða düþmüþ fütursuz bir sevda bil
sendelendim say
say ki orospuydum sokaklarýnda
dudaklarýmda kanardý gökyüzü
aslýnda
üþüyorum ceplerinde
hep rüzgârýn böðründe ellerim
avuçlarýmda sýkýca tuttuðum senin gülüþün
ve bilmiyorsun
sürekli aðlýyor yeni doðan umutlarým
zamansýz atýlmýþ bir slogan tedirginliði var sesimde
hâlbuki ben
efil efil kokan topraðý
üþüyen çiçekleri
sahile ulaþmaya çalýþan dalgalarý seviyorum
þimdi yüreðimde yardýma muhtaç bir hüzün
yaralarýmda çaresizlik sargýsý
göç vermiþ bir köy çeþmesi gibi kuruyor gözlerim
kimliksiz acýlar içindeyim
bir seher vaktinde ezilmiþ kýr çiçekleri gibi
geceyi giyiniyor çýkmaz sokaklarým
kalbim tamir istiyor çisil çisil yaðan yaðmurlarda
unutun hayallerimi
beni bir yaz mevsiminde
daðlarý talan edilmiþ yollara serin
bozgun tadýnda türküleri
boðun gözyaþlarýmla
ve bir haziran vakti götürün beni Toroslar’a
etekleri masmavi yýldýzlarý
bir sabah serinliðinde
örtün.. örtün ..
örtün bir umut gizeminde üstüme
28.06.15/Antalya
Sýtký ÖZKAYA