mavi gözlü bir veda býraktým kapýnýn eþiðine
sisli bir kentin tuzlu soðuðunda üþüyen düþlerimi
iðne oyalý kundaklara sardým ben
parmak uçlarýmdan döküldü caným
yabancý bir mezarýn tanýdýk topraðýna
duydun mu?
ayrý gayrý bir aþktan artakalan yeminleri toplayýp
saçlarýma taktým gül niyetine
her gece yarýsý o bilindik sokakta sabahladý çocukluðum
sen anneni sevdin bende
ben
anneme küstüm
düþlerim bana küstü...
yolsuz yordamsýz býraktým zavallý aklýmý
kýrk kapýlý soðuk bir týmarhanenin arka bahçesine bakarken yüzüm
üþüdü pazartesiler
hiç kimse bilmedi
intihar içimdeydi
içim sen
sen hiçkimse
bilemediler...
göðsümde ölen kýrlangýçlarý gömdüm bir bir
yüreðimin yamaçlarýna
fiyakalý ihanetlerinin alnýndan öptüm
adsýz býraktým yazýlmýþ bütün þiirleri
yazýlmamýþlarý yetim
sonra
yaðmurun saçlarýna tutunup terkettim beni
sonra seni
ve þimdi bizi...
uyan hadi
zaman
veda ertesi!