Sen gideli öyle sessizim,ki bilemezsin. Konuþmaz oldu dilim dudaklarým kupkuru. Çare sanýrsýn aðlamayý. Yok her gözyaþý kanayan ayrý bir yara. Unutulmak sa zor be çok zor. Neden ben hep kýyýlardayým terk edilmiþ çocuk gibi. Geçmiþ siyah beyaz bir filim baksam olmuyor bakmasam olmuyor. Sanki geçmiþimi tekrar yaþýyorum duygular farklý olsada. Aðlama duvarý gibiyim bu aralar. Kendi gözyaþlarým içime akarken. Çýrpýnýp kayalara vuran deli dalgalar gibidir çýlgýnlýðým. Avuçlarýmdan kayýp giden koca bir hayat. Sen yoksun. Ondandýr suskunluðum,susuzluðum,aðlamaklý oluþum. Siyah ve beyazdýr hayat sen yoksan. Kýyýlarda olmak itilmiþ,unutulmuþ olmak ne fark eder. Sürüp giderken bu sensizlik ve sessizliðim. Akýp giden gözyaþlarým bekleyiþlerim. Hepsinde sen varsýn yokken bile.
Mehmet DEMÝR
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet DEMİR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.