Yitirilmiş hayatlar

Sularýn sarhoþ yolculuðunda
Çiçeklerin solgun gövdeleri
Güneþ yanýðý yapraklarýn sesi
Yaralanmýþ sevdalarýn kýzýllýðý var
Yok benimsendiðimiz sevdalarýmýz.

Ýðnenin gözünden geçen yaþamýn
Yýlmaz kahramanlarýyýz
Topraðýn nefesine karýþýr nefesimiz
Her mevsim yeniden, yeniden doðarýz.

Karanfil kokarýz gül açarýz uçurumda ardýç
Taþtan taþa vururuz renklerimizi
Deðerimiz varmýþ gibi severiz
Sonra yalnýzlýða akar dururuz.

Yitirilmiþ hayatlar ararýz olmadýðýmýz yerlerde
Oysa tepeden týrnaða insanlýðý býrakýp bir yana
Yarýnlara aþký taþýyamayan sevdasýz birer pervane
Ve gölgesinde aþk, bir baþka aþkýn duvarýndayýz.

Çýnarda yaprak, boþlukta damla, hem bahar olmak varken
Üstelik yaþam bir kalp atýþý yanýmýzda soyunurken, neredeydiniz?
Ah! Biz biraz mahcup, silerek terimizi, kalbimizde insan taþýrýz.
Eþeledikçe kendimizi, içimizden biraz ‘ siz’ çýkarýz.

Zeki Kýrhan
Sosyal Medyada Paylaşın: