BİR ADAM BİR BABA

Bir adam vardý hiç unutamadýðým.
Esmerdi bakarken gülen gözleri vardý sýcacýk.
Konuþurken dinlemek onu anlatýlmaz.
Hep umut doluydu karamsarlýk düþünmezdi.
Ellerine dokunmak isterdim öpülesi ellerine.
Hep yalnýzdý sanki
Ne fýrtýnalar kopuyordu bir yerlerden ya yýkýlmazdý.
Ayakta kalmak için direnirdi,inadýna.
Bir adam vardý unutamadýðým.
Sevmesine doyamadýðým.
Yutkunurdu konuþurken kesik,kesik söylerdi söyleyeceklerini.
Yada çekilirdi bir kenara dalýp giderdi bir yerlere dün,bugün ,yarýn kim bilir.
Düþünür,düþünür sonra yakar sigarasýný çeker peþi peþine nefesi derinden.
Geçer bir zaman söner sigara.
Sonra doðrulur yerinden baþý dik yürür bir zaman.
Ýþte böyle bir adamdý unutamadýðým.
Anlatamadýðým daha neleri var neleri.
Ne elindeki nasýrlardan ne yýllarca giydiði ceketinden huzursuzdu.
Yaþýný sorsam ne söylerdi,ki belliydi yaþadýklarý kara bir hüzün.
Oysa o sürmeli gözlere bakýnca nasýlda hak ediyordu azda olsa mutluluðu.
Hiç ama hiç umutsuzluk yoktu onca þeye raðmen.
Uzaktan izlerdi olup bitenleri kendince.
Hüznünü,de içinde yaþar sevincini de.
Çok þeyler anlatýrdý duruþuyla,susuþuyla ve bakýþýyla.
Çalýþtý durmadan hayat ne garip.
Bir adam vardý unutamadýðým.
Hep özlemini çektiðim bir adam.
Benim BABAM adam gibi adam.


Mehmet DEMÝR
Sosyal Medyada Paylaşın: