hani ayný sokakta büyümüþtük birbirine bakardý kapýlarýmýz ayný evlere girer çýkardýk bayram sabahlarýný beklerdik eski pencerede ikimiz de þekeri severdik herkes yaþýyordu daha sokaðýn baþýndaki kahvehanede çay içiyordu emekliler bastonla kovalýyorlardý birbirini
hani üzüm asmasý vardý evinizin önünde balkonunda çocuktuk birbirinin gözünde gülen bisiklete binen, oyun oynayan leylaklý bahçesi vardý komþumuzun çalýp sana vermeyi düþünürdüm
güzeldik, güzel düþler kurardýk iki göz odalý evlerde samanlýkta kavun karpuzumuz olurdu iç içe yaþardýk sevgiyi basma perde açýlýrdý güne, güneþe
ne güzel dost günlerdi avlularda sevda masallarý anlatýrdý annemiz türkülerinde büyürdük içli seslerin sonra azarlarýn, yapma etmelerin insana açýlýrdý iki kanatlý kapýlar
hani ayný insanlarla birlikte yürümüþtük yollar þimdi fizan’a uzuyor uzaðýndayýz ince dokunuþlarýn birbirine dar gününde koþan dostlarýn uðranmýyor iki bardak çaya,komþuya kapandý kilitlendi belli kapýlar kafelerde oluyor kabul günleri kimlere yapýldý bu kocaman evler
sen neredesin çocukluðum, çocuk sevgim nerede sokaðýmýzdaki o can o neþe ölenler mi götürdü?..
20. 06. 2015 / Nazik Gülünay
Caným arkadaþým, Hayrunisa Þenel, güzel yorumuna gönülden teþekkürler.
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.