bir ihanetin ezgisi

kendine ne zehirler kattýn,
var olmanýn eþiðinde,
kendine ne zehirler kattýn
bunun bir panzehiri yok,
kendine ne zehirler kattýn
senin hiçbir aðýrlýðýn yok,
kendine ne zehirler kattýn
var olmanýn eþiðinde
yok olmak için.


masumiyetin incileri,sevginin hazinesi okunurken yüreðimde
yüreðim taþralý bir delikanlý kadar büyüyordu.
büyüttüðüm bu yüreðin içinde sende büyüyordun
ve büyürken týpký sedef kakmalý inciler gibi
ýþýl ýþýl yaldýzlar saçýyordun.
ve her tebessümün içine saçtýðýn yaldýzlar
hayat öpücüðü gibi beni yaþama sýmsýký baðlardý.
attýðým her adýmýn içinde senin ayak izlerinle güçlenen
sevgiyi bütün sabahlara,
bütün yeryüzüne arþýnlardým.



ve mutluluk sanki güneþ gibi açardý,
filizlenirdi insanlarýn bakýþlarýnda
bir sevgi bine bölünürdü
bütün binler sevgi olurdu.
sevgiydi bizi yaþatan.


oysa þimdi geride kalan senden
sevginin zerresi içimde yok
dilime düþen sadece ne biliyor musun?
ezberlediðim bir ihanetin nahoþ þarkýsý
ve ezberlediðim bir ihanetin içinde,
kendini yok ettiðin,
kendine zehir kattýðýn anlýk duygularýn var.
anýmsadýkça un ufak oluyorsun sevgili.

4 haziran...
Sosyal Medyada Paylaşın: