yere düþük kulaklar gözde yaþ kurumuþ tezek gözler kara bakýþtan dayamýþ da baþýný duvara ses bekliyor umutlu býrak artýk diyecek sýrtýndaki yükünü
daha ne kadar gidilecek bu yol gittikçe aðýrlaþýyor yük nerdeyse açýlsa bir mezar gönüllü girecek boylu boyunca uzatacak bacaklarýný dinlenecek
bu can insan hayvan farketmez kimin caný yanmaz bir iðne batýrsan yaksan ateþle buz gibi suya soksan sopa vursan
ah koca baþ dayandýðýn bu duvar inan daha duyarlý her þeyi sahiplenen insandan bakýþlarýn ölmüþ çoktan kurduðun hayaller eriþemediðin uzak yýldýz
yolun hayli uzun, bacaklarýn güçsüz belli köþeye varmadan yere inecek dizlerin etlerin dökülecek ötede ezileceksin taþ yükün altýnda yine tekme yiyeceksin neden kalkmadýn diye öldüðüne deðil yükünü yarý yolda býraktýðýna üzülecekler son kez tekmeleyip gidecekler gelip götürecek belediye çöpçüleri kavuþacaksýn özlediðin mezara..
ah eþek bir kez anýrsaydýn ne olur þu insan eþeklere hangimiz eþek diye!..
15. 06. 2015 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.