Aða takýlmýþ balýk gibi, çýrpýnýþým her dönüþüm karanlýða..
ben ! beni kaybetmiþliðimle, kavrulurken. poyraza teslim bedenim baþýboþ...ýssýz.. gezinir durur, yürüyen cesedim..
kurban verdim düþlerimi ikindi yaðmurlarýna vurunca sýrtýma ürküten damlasý inme iner sol yanýma. ahhh ! kaç kýrýk iskele býraktý þimþeðin her çakýþý...
yalnýz ; ben olmak...
sudaki aksimden kaçtým hatalarýmý yýkayýp arýnmak mümkün olabilse keþke ? küçük tepelerde tökezleyince kaldým daðlarýn altýnda ! ... ...... killi kýrmýzý toprak elleri, aldý güneþimi, haz duya duya.. ...ve ... korkuyorum ... gençliðim tutsak aynanýn içinde geleceðimi saklayan, ey sokak tabutlarý ! biliyorum silinecek gözlerimin rengi ki... biliyorum bu dakikalar kýsa .... ..... anlatabildim mi ? YALNIZ; BEN OLMAK .. ??? __yazarken kalem bile titredi ..__
Apsuva..Sakarya...
Sosyal Medyada Paylaşın:
apsuva Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.