DÜN/YA/LAN

Artýk seni sevmiyorum dünya.
Hep yaralar açtýn bende hep hüzünler.
Neden seveyim,ki seni.
Korkmuyorum senden senin güzel çehrenden.
Tüm renklerine ,güzelliklerine raðmen.
Aldanmýyorum bitti.
Gelenler,gidenler ayrý bir sevinç,ayrý bir hüzün.
Bakýnca görülenler var...Bakýnca.
Ya görülemeyenler,görülmek istenmeyenler.
Hep sende yaþanýr oysa olup bitenler.
Almýþsýn içine riyakarlarý,sahtekarlarý,yalakalarý daha nicelerini.
Herkes ayrý bir demde,demlenir kendince.
Etraf sesiz,etraftakiler bitkin aç bi çaresiz.
Sense tüm ihtiþamýnla hala aldatmaktasýn insaný.
Zenginliklerinde fakirsin aslýnda her þeye raðmen.
Ben tüm bu olanlar içinde sende yaþadým savrularak oradan oraya.
Sana hiç inanmadým dünya koca bir yalansýn.
Rest çekiyorum,Meydan okuyorum sana.
Koca bir yalansýn,Koca bir hayal.
Ve ben sende sensiz yaþadým yýllarý yalnýz.
Artýk sevmiyorum dünya sevemiyorum.


Mehmet DEMÝR
Sosyal Medyada Paylaşın: