KOCA ÇINAR

Bir çýnar vardý tanýdýðým,koca bir çýnar..
Kocaman bir yüreði vardý.
Ýçinde yaþardý tüm duygularýný bir baþýna,
Hüzünleri gözlerinden belliydi,
Kýrýþýklýklar artmýþtý alnýnda,yýpranmýþtý.
Dokunsam belki çok þey var anlatacaðý..
Gözlerine baktým bir an...Ve kaldým öylece.
Soramadým ’’Neden?’’ diye,sustum.
Ben o gözlerde gördüðüm hüznü kaldýramazken;
O yükün altýnda yaþamanýn zorluðunu anlayamazdým..
Þöyle dönüp baktým geriye,koca bir çýnar vardý.
Omuzlarý düþmüþ olsa da,onuruyla ayaktaydý.
Gölgesinden kimler geçti,kimler konakladý bilinmez.
Belli ki dallarýný kýrmýþlar;
Savrulmuþ her bir yana darmadaðýn.
Biliyor musun þimdi sana daha çok imreniyorum.
Dallarýný kýrsalar da derinde köklerin var.
Heybetin yeter anlayana,bir bakýþta..
Ellerin nasýrlý,alnýnda kýrýþýklýklar,omzun düþük olsa da;
Sen koca çýnar hep dik durdun,eðilmedin.
Atam bildim seni,benim koca çýnarým.
’’Babam !’’ dedim..
Bak hala senin gölgendeyim.


Mehmet DEMÝR
Sosyal Medyada Paylaşın: