Sabýrlardan süzülüp gözlerimde biriken gece Kirpiklerime asýlý tuttu seni en ince yerinden Bahar söken fýrtýnalarý aðzýmda topladým Çektim sana uzanan alev döken dilimi...
Sustum dudaklarým yaprak yaprak döküldü Elimde kadeh, aklým hücre duvarý þimdi Bir bulut yarattým ah Kafdaðýna kanatlandý! Ömrüm sana doðru, kanat çýrpan otuz kuþ...
Yoruldum, buzlar eridi gözlerimde, çekildim Artýk deniz deðilim ne çare, bir damla su… Kurudum, dolmaz artýk içimdeki kuyu, gelme! Gelmen neye yarar ki, otuz kuþ kül kül oldu bende...
Zeki KIRHAN Sosyal Medyada Paylaşın:
Zeki Kırhan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.